Üşüyorum:hüzün şarkıları söyleyen bir Sonbaharın zemheriye dönüşmesinin verdiği, fani bir üşüme hissi değil bu sevdiğim ve ellerim buz kesmiş olmasına rağmen, ıssız bir gecede yokluğuna mahkum bir ruhla seni yazarak unutuyorum üşümüşlüğümü
Yoruldum artık biliyor musun? Tek taraflı bir hayatı omuzlamaktan, hayatın yükü altında ezilmekten; birilerini arayıp sormaktan, anlatamayıp dinlemekten, sevmekten, seni beklemekten, her yeni güne belkilerle başlamaktan, sadece hıçkırıklarımı kendim duymalarımdan yoruldum ve sefaletin zincirleriyle hapsedilmiş bir aşkın yalnızlığında tükendim Sabret diye diye erittim sabır taşlarını, bir an ümitsizliğe düşsem hayalin çıktı karşıma, gözlerine baktım ve kendimi yerli yerinde bulunca güzel gözlerinde, güç aldım acıların binlerce çeşidine karşı ama sabredecek gücüm kalmadı, hayalinin gözlerinde duramadım sevgili
Oysaki nasılda ihtiyacım var sana, bilemezsin Sarılsan bana bir annenin evladına gösterdiği o kutsal şefkatle, başımı göğsüne yaslasam ve yiten ümitlerimin ayak seslerini duysam kalbinin atışında, içine düştüğüm çaresizlikle birlikte sana sımsıkı sarılırken, sıcaklığını hissedip boğazıma düğümlenen ve içimde yankılanan hıçkırıklarımı özgür bırakıp ağlasam Sen saçlarımı okşasan bir babanın nasırlı elleriyle oğlunun saçlarını okşadığı gibi ve ben içimdeki zehiri nehir misali akıtsam ne güzel olurdu sevgili Ama yoksun işte ve ben bunların hepsi bir hayalden öteye gidemiyor, ne acı değil mi? Dostlarım, bugüne dek hayatıma giren tüm sevenlerim, değer verdikçe canımı alan sevdiklerimin yokluğu kadar gerçek yokluğun
O kadar yalan ki insanların gülümsemeleri, o kadar menfaatperest olmuş ki yeryüzünde herhangi bir anı paylaştıklarım, artık alınacak bir canım, bir parçam kalmadığı için bir anda yok oluverdiler Bir fotoğraf geldi gözlerimin önüme şimdi, kimdi hatırlamıyorum o fotoğrafı çeken, hatırladığım tek şey var ardında akbabanın olduğundan habersiz bir Afrikalı çocuğun çaresizliği ve resmi çeken kişi intihar etmişti sanırım o anı o karede ölümsüzleştirdikten sonra Çünkü o çocuk ruhunu akbabaya teslim etmiştiÇaresizliğim o Afrikalı çocuğun ki gibi ve azabım o fotoğrafçınınkiyle aynı derecede acı verici, sevdiğimi sunduğum kim varsa sevgili, hepsi birer birer o akbaba gibi olup çıktı Ama ben şimdiye kadar savaştım hayalinin sayesinde, bir yerlerde var olduğun ümidiyle yaşadım, seni delice sevdim ve yokluğunda bile seni içimde yaşattım her nefes alışımda Ta ki, bu yazıyı kaleme aldığım şu ana kadar dayanabildim, bu saate kadar sen gelmedin, ruhumu akbabalara teslim ediyorum, gelsen de kurtaramazsın artık
Herkes bayram sevinci yaşıyordu sevdiğim Kim bilir sende yaşadın belki, kutlu olsun geçmiş bayramın ve gelecek olan bayramların ve ben bu bayram sabahı yine sessizce ağladım Her bayramda olduğu gibi Kimsesizdim, çalmadım kimselerin kapılarını, kimsesizliğim kapımı çaldı, kapattım kendimi hücreme, gecenin karanlığına gizlenip çıktım dışarı gece saklar beni diyerek, kimsesizliğimle bayramlaştım, yalnızlığımın elini öptüm, sefaletimi bir tabakta sundum şeker tadında firari ruhuma
İçini karattım değil mi? Affet beni sevgili, inan ki bunun tek sebebi; kimsesizliğimden, kalabalıklarda bile yalnızlaşmamdan, sefaletimin bana sunduğu çaresizlikten ve bir sen kaldın bu çaresizliğin ortasında tek dayanağım, içimi dökebileceğim, yazarak yaşadığım bir sen varsın, sadece sen anlarsın beni, dilinde zehir zemberek kelimeleri cansız kağıtların bedenine aktarırken sıcaklığını hissettiren ve seni bana getiren kalemimden başka tek sen varsın beni anlayabilen, beni terk etmeyen bir sen kaldın Affet!
Sonuçta bende insanım, sana toz pembe bir dünya vermek, seninle toz pembe düşler kurmak isterdim Gerçekliğinle el ele verebilseydim, iyi bir Ferhat olurdum ya da aşk ile yanmaların ötesine geçmiş bir Mecnun olurdum uğrunda, şüphen olmasın Seninle gezmek isterdim, sen ne istersen alabilmek, gözlerine bakarak geceleri şiirlendirmek isterdim; bir yuvamızın olmasını, çocuklarımızın şen kahkahalarıyla şenlenmek, sen olunca yanımda üzülmelerin bile bir anlamı olurdu eminim En çok neyi isterdim biliyor musun sevgili? Seni yazmak yerine yaşamak olsaydı kaderimde, ölüm kederlendirmezdi beni, doya doya yaşardım seni ve o an ölümsüzleşirdim
Kaç zamandır yokum kendimde, kaç zamandır yoksun Ne ben alışabildim sensizliğe, ne tütün kokusu sinmiş odam alışabildi hayalinsizliğe İnan çok gücüme gidiyor; öykülerimde can bulan kadınların senin yerine beni sahiplenmesi ve kimsesiz sokaklarda attığım her adımla sen uzaklaşıyorsun sanki, bunu düşündükçe, sensiz kalmak gücüme gidiyor sevgili Gözlerimi açmak bile istemiyorum, sensiz bir güne başlayacağımı biliyorum ve onulmaz yaralar açıyor ruhumda, gözlerimi açmıyorum bende, tüm dünya beni uykuda biliyor, oysa uykuyu unutalı çok oldu
Hayalinde can bulan gülüşünü özledim Kendimde unuttuğum ne varsa bulduğum hayalini özledim Seni çok özledim, özlemlerim işgal edince yüreğimi, delice bir istekle, Neroncavari bir arzuyla bu şehri yakmak istedim, vazgeçtim daha sonra; eğer ateşe mahkum olursa bu şehir bende yanarım, bilmekteyim yanmaların acısını ama senin bu acıyı bilmeni istemiyorum sevgili Sen yanmaları bilme, sensizliğimde yanmalarımı bilmediğin gibi Bilme!
Nasıl da huzursuzum Evimin çatısına tüneyen bu baykuş, Azrail’in habercisi gibi, ölümün yaklaştığını haber veriyor sanki, annem hastalandı yine, ayağı tutmaz oldu Ben çaresizim, sefilim ve sefaletime bir aşkla seni dahil etmekten, sonrasında kaybetmekten korkuyorum Daha bin bir çeşit dert başımda, görsen tanıyamazsın beni, genç yaşta karlar yağdı saçlarıma Sıkıntılarda sevinçlerin olduğu gibi biz insanlar için Geçecek elbet bu günler, seni kocaman bir gülümsemeyle karşılayacağım bir gün sevgiliBekliyorum seni, unutma beklemelerimi Seni seviyorum Seni seviyorum Seni seviyorum Seni
Mevlüt Koçdemir
Karşılıksız Aşk Üzerine Mektup
Seni ne çok sevdim ben Ne çok gözyaşı döktüm senin için Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim
Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında senin için kül kesildim Ağır hastalar geceyi zor geçirir Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar Yalnızdı gecelerim Hastaydı gecelerim Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim Adına yalnızlık dedim Sensizlik dedim Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin Bu bir ölümdü, bu bir fermandı Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı Amansız acılar içindeyim
Ey Sevdiğim Ben seni ne çok sevdim Dünya bildi, bir sen bilmedin Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı Senin yokluğuna dokundum, içim yandı Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı Kendi sesim yine bana ulaştı Anladım ki beni hiç duymayacaksın
Sana sitem edemem Sana kırılamam Bir tek dileğim var senden, son bir tek isteğim O da MUTLU OLMAN
MUTLU OL SEVDİĞİM BİRİCİĞİM AŞKIM NEREYE, KİME GİDERSEN GİT YETER Kİ SEN MUTLU OL
Kısa Karşılıksız Aşk Mektupları
Karşılıksız Sevgi(li)ye Yazılan Mektup
Seven kişi için bunları yazmak zor ama bildiğimin farkında olman için yazmak istiyorum İlk sevdiğin kişi gibi sevmiyorsun beni farkındayım, ilk sevdiğin gibi sıcak davranmıyorsun biliyorum korkuların buna engel oluyor, duygularınla zedelendi, duygularını zedeleyen ben değilim ama duygularının zedeleyen kişi yüzünden aşk acısı çekiyorum… Çekme diyeceksin belki de ama seni seviyorum Sevilmek için uğraşıyorum Belki bir gün seveceksin beni ama şimdi sırası olmadığını biliyorum Seni seviyorum, haykırmak istiyorum, sana olan özlemimi, acı çekeceksem bile senin yokluğundan değil benim sana yeterince sevgimi gösteremediğimden acı çekmek istiyorum Sana sevgimi göstermek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ama bilmeni isterim ki gösterdiğim sevgiden daha büyük bir sevgi var kalbimde…
Korkularınla tek başına mücadele ettiğini düşünme sakın!
O mücadelede bende varım sen hissetmesen de ben hep senin yanındayım Sen olmadan yaşamanın nasıl olduğunu düşünmek istemiyorum belki de yaşayan bir ölü olacağım… Bedenim yaşayacak ama kalbim ölmüş olacak Bana yakınlaşmaya çalışırken uzaklaşmanı istemiyorum Neden böyle dediğime gelince sevgi konusunu konuşmaya başladığımızda bana daha yakındın daha fazla önem veriyordun yada bana öyle geliyordu Ne oldu da aramıza mesafeler girdi…
Seni özlüyorum…
Senin sevgin uğruna canımı ortaya koyarım Beni sevdiğin an Allah’ım canımı alsa da şikâyetçi olamam çünkü son nefesimde beni sevdiğini bilerek ölürüm Sana kalbimi emanet ediyorum Sımsıkı sarmanı istiyorum… yaşamımın son anında kalbimde senin sevginle ölmek istiyorum
İhsan TuRaN
Güzel Karşılıksız Aşk Mektupları
Karşılıksız Aşk Üzerine Mektup
Sevgilim sana nasıl söyleyeceğim, nasıl yazacağım Kelimelerim yetersiz, kalemim tutuk Sana öyle hasretim ki bütün sözler ifadesiz Senden önce yaşamamışım, senden önce ben, ben değilmişim Sana aşık olduğumdan beri yine kendimde değilim Seninle hayalimde yaşadıklarım yetmiyor, kalbimin acısını dindirmiyor sensizlik
Akşamları ne yaparsın acaba? Sofraya oturduğun zaman yanında kimler var? Hangi yemeği severek yersin, neyi sevmezsin? Kitap okur musun? Hangi kitapları seversin? Ne tür filmlerden hoşlanırsın? Televizyon izler misin? Gece sokağa çıkar mısın? Arkadaşlarınla en çok neye gülersin? En çok kim kızdırır seni Hangi futbol takımını tutarsın?
Bilmeliyim Senin hakkındaki bütün ayrıntıları öğrenmeliyim Çünkü ben de o filmlere gideceğim, ben de o dizileri izleyeceğim, ben de o yemekleri seveceğim ya da nefret edeceğim Bilmeliyim Baştan kuruyorum dünyamı Seninle yaşamaya başlıyorum
Onca kalabalığın içinde, karmaşık yaşamın ortasında eğer sen varsan daha seni görmeden bir kuş gibi çırpınmaya başlıyor yüreğim Bir ışık çarpıyor yüzüme, bir sıcaklık yürüyor göğsümde Anlıyorum ki sen varsın Sen ordasın Sen gelmişsin Bakmadan, başımı çevirip seni görmeden varlığının farkındayım
Seni ne çok sevdim ben Ne çok gözyaşı döktüm senin için Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim
Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında senin için kül kesildim Ağır hastalar geceyi zor geçirir Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar Yalnızdı gecelerim Hastaydı gecelerim Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim Adına yalnızlık dedim Sensizlik dedim Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin Bu bir ölümdü, bu bir fermandı Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, hamallar yüreğimi taşımaz Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı Amansız acılar içindeyim
Ey sevdiğim Ben seni ne çok sevdim Dünya bildi, bir sen bilmedin Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı Senin yokluğuna dokundum, içim yandı Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı Kendi sesim yine bana ulaştı Anladım ki beni hiç duymayacaksın
Sana sitem edemem Sana kırılamam Bir tek dileğim var senden, son bir tek isteğim O da mutlu olman
Mutlu ol sevdiğim Biriciğim Aşkım Nereye, kime gidersen git yeter ki sen mutlu ol
Seni sensiz sevebilen birisi
