1.Dünya Savaşı döneminde başlamış kültürel ve sanatsal akım.Dadaizm ,Fransızca’da oyuncak tahta at anlamına gelen dada kelimesinden türemiştir. 1916’da Zürih’te ortaya çıkan bu sanat , 1.Dünya Savaşının katliamlarına ,budalalığına duyulan nefretten doğmuştur.Ddaizm akımı alaycı bir yöntem kullanarak Avrupa toplumunun savaş, gelenek ve sanat gibi tüm yerleşik değerlerini ve toplumdaki yozlaşmayı protesto etmiştir.Teknolojik ilerlemeye körü körüne bağlanmanın yüzeyselliğini de eleştiren bu akım Dünya Savaşının acımasızlığına toplumsal yaşamda ve sanat alanındaki sertliğine bir tepki özelliği içermektedir.
Mevcut sanatsal yapıların protesto edilmesi ve mantıksızlık bu felsefi akımın temel özelliğidir.Dadaizm dünyanın yıkılışından umutsuzluğa düşmüş ,hiçbir şeyin sürekli ve sağlam olduğunu düşünmeyen bir felsefi mantık üzerine kurulmuştur.
Tristan Tzara,Jean Arp, Marcel Janco’nun içinde bulunduğu birtakım savaş karşıtı genç sanatçıların oluşturduğu bvu fikir akımı alaycı ve küçük düşürücü görüş tarzıyla toplumsal değerleri temelinden sarsmıştır.
1912-1922 yılları arasında edebiyat, resim, tiyatro, müzik ve grafik tasarımlarına kadar yansıyan Dadaizm , insanları sarsmaya dayalı felsefi bir temaya sahiptir.
Alışılmış estetik anlayışına karşı çıkan, burjuva değerlerinin kötülüğünü gündeme getiren bu akımın temsilcileri , toplumda yerleşik düzen ve anlam tanımına karşı çıkarak dil konusunda da yeni girişimlerde bulunmuşlardır.
