Şair, yazar (1869 -1932). Arapkir’de doğdu. Babası Tabur imamı Hacı Ömer Efendi’dir. Ortaöğrenimini Elâziz Askerî
Rüştiyesi ve Kuleli İdadisi ’nde, yükseköğrenimini Askerî Tıbbiye Okulu’nda tamamladı. Yüzbaşı rütbesiyle Gülhane Hastanesi ‘nde göz hastalıkları ihtisasım sürdürürken Abdülhamid II. yönetimine karşı eylemlerde bulunmaktan ötürü Trablus Merkez Hastanesi göz hekimliği göreviyle İstanbul’dan uzaklaştırıldı (1892). Buradan Fizan’a sürgün edileceğini öğreninceTunus yoluyle Avrupa’ya kaçtı. Cenevre’ye yerleşerek «Osmanlı» gazetesini çıkardı.
Bir süre sonra Viyana Elçiliği hekimliğine atandıysa da sefirle arası açılması üzerine yeniden kalebentliğe mahkûm edilerek bir yıl kadar Cenevre’de, 5 yıl da Mısır’da yaşadı. İstanbul’a gelerek (1910) Cenevre’de çıkarmaya başladığı «İçtihat» dergisinin yayımını sürdürdü. Mütareke yıllarında ise Sıhhiye Umum Müdürlüğü görevinde bulunduğu, millî mücadele aleyhine eylemler gösteren İngiliz Muhipleri ve Kürt Teali Cemiyetine girdiği söylenmektedir. Politikyaşamı çelişkiler gösteren Abdullah Cevdet yeni yazının ilk savunuculanndandır.
W. Shakespeare’in Jül Sezar, Hamlet, Makbet, Kral Lir, Antuan ve Kleopatra; Dozy’nin Essai sur L ’Histoire de L ’islamisme adlı yapıtlarını dilimize çevirmiştir. Şair olarak yaşadığı dönemin gelişmelerine bir katkıda bulunduğu
söylenemez.
Başlıca Eserleri: Fizyolocya-i Tefekkür (1892), Fûnutı ve Felsefe (1906), Gizli Figanlar (şiirler, 1906), Kahriyat (şiirler, 1906), Dimağ ve Melekât-ı Akliye’nin Fizyolocya ve Hıfzıssıhhası (1917), Cihan-ı İslâm’a dair bir Nazar-ı Tarihi ve Felsefi (1922), Karlı Dağdan Ses (şiirler, 1931), Düşünen Musiki (şiirler, 1931).
